Jouw probleem was nooit dat jij zwak was, maar juist zo sterk.

Daarom ging je door. En kon je ook doorgaan.
Je bent een volhouder. En een harde werker.

Met een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

 

Dit kun je nog lang volhouden. Tot je lijf of je leven je op een gegeven moment stilzet.

Als jij geen nee zegt, doet je lijf het op den duur wel. Meestal rond je 50ste.

 

Als je lijf het nog wel volhoudt, vraag je je toch af of je wel zo door wilt.
Of je toch nog niet wat wilt veranderen in de 2e helft van je leven.

 

Je hebt er eigenlijk geen zin meer in.
Je bent er klaar mee.

 

Of je bent moe en je wilt wel, maar het lukt niet meer. Het kost je steeds meer energie. En dus kom je in een vicieuze cirkel. Je vindt dat je moet, maar het gaat niet. Dus doe je er nog een schepje bovenop. Door extra adrenaline – op je tandvlees – lukt het dan toch nog weer…

 

Maar vraag niet hoe. Het gaat ten koste van jezelf. Ook al geef je het niet toe (of heb je het zelf nog niet in de gaten). Je gunt jezelf geen tijd om daarbij (en bij jezelf) stil te staan.

 

Misschien nu eventjes?