De vorige blog maakte ik een modelletje om erachter te komen ‘wat je te doen hebt’. Maar ik beloofde je toen deze zelf te testen door het op mezelf toe te passen.

 

Want ik moet het natuurlijk allereerst zelf kunnen invullen. Om te ontdekken of het werkt: klopt het voor mezelf?

 

Daar gaan we.

1. Wat wil ik. Waar heb ik zin in. (Cirkel 1)

Wat ik wil verschilt. Het hangt af van het weer bv.

 

Als de zon schijnt wil ik naar buiten en ga ik niet achter mijn laptop zitten omdat ik het scherm niet goed kan zien. Wel neem ik graag mijn schrijfblok mee. Toch moet ik daar ook wel een drempel over. Het is makkelijker om te gaan lezen, in de tuin de werken, met de honden te fietsen.

 

Als het regent zoals vandaag wil ik muziek luisteren, mijn nieuwe boek lezen, schaatsen kijken, maar ook deze blog afmaken.

 

Sinds kort wil ik ook zingen. Meezingen in een koor. Mooie versies opzoeken op Youtube. Meezingen met mijn partij. Mijn stuk voor les voorbereiden, proberen de instructies toe te passen en luisteren hoe het mooier klinkt. Ik heb er zo’n aardigheid in dat ik soms helemaal geen film meer wil kijken….

Hoe weet ik wat ik wil?

Dat ik wil zingen weet ik nog niet zo lang.

 

Tenminste, ik was me er niet bewust van. Tot iemand zei: heb je geen zin om koor te gaan, mee te gaan zingen met Carols (voor kerst)? Daar moest ik even over nadenken. Ik zei: Ja, daar heb ik eigenlijk wel zin in. Zo is het gekomen. zo is het gegaan.

 

En van het een kwam het ander. Door het samen zingen had ik het gevoel weer te leven. Ook moest ik voorzingen en toen kreeg ik het idee om op les te gaan. En toen klonk mijn stem ineens anders.

Ik bleek geen tenor was (wat ik gewend was om te zingen, wat ik me aangeleerd had) maar alt.

 

Dat wilde ik eigenlijk niet, want ik vond dat een saaie partij. Die van de tenor vond ik mooier. En ik vond het ook gek dat als het makkelijk ging het ook wel paste. Maar de leraar zei dat ik het dan maar liet hangen, maar mijn ademhalingsspieren niet echt gebruikte en ook het potentieel van mijn stem er niet uit kon komen. Dat het allemaal vlak zou blijven omdat ik niet echt een tenor was.

 

Ook ontdekte ik dat ik inzichten van zangles ook wil delen met anderen.

 

Lang verhaal, maar blijkbaar heb ik anderen nodig die me stimuleren iets te doen wat buiten mijn gewone gang gaat. Uit mijn comfortzone. Iets nieuws proberen.

 

Verder is dat wat je wilt (in mijn geval tenor zingen) dus altijd het beste omdat het soms niet echt je past. Ik had er snel vrede mee en was er zelfs blij mee toen ik ontdekte dat het hielp bij wat ik echt wil: beter, mooier zingen. Mijn stem ontdekken en laten horen.

 

Hoe is het mogelijk dat ik dat nu ontdekt heb en het nu zo belangrijk voor me is? Dat ik al die jaren daar niets mee gedaan heb? Terwijl ik de koorreis naar Coventry (1996) zo geweldig vond en als ik terugdenk aan de lagere school ik dat het mooiste vond (samen zingen en dan vooral canon, geweldig! de uil zat in de olmen, op jeugdkamp de 2e stem van ‘my sarie mareis’. Ik heb ook al eens op koor gezeten en toen ik er doorheen zat in 2014 ging ik vaak luisteren naar Engelse koormuziek. En als ik eerlijk ben dacht ik toen ook: wat zou het geweldig zijn om mee te zingen… Als ik ze hoorde en als ik ze samen zag achter de schermen. Waarom geen actie ondernemen????

 

Kan ik het wel?

Het lijkt er op dat ik niet een echt antwoord weet op wat ik wil omdat ik een overtuiging heb dat ik het niet kan. Of tenminste dat niet zeker weet. En dat ik uitnodiging, stimulans, bevestiging nodig heb van anderen hierbij.

 

Dat vind ik niet zo leuk van mezelf. Niet sterk overkomen. Dat is niet hoe ik mezelf graag zie. Wel komt het me bekend voor. Dat anderen zeggen: heb meer vertrouwen in jezelf.

 

Van een collega hoorde ik ook: als je wat meer zelfvertrouwen had… Daarna heb ik de universitaire master gedaan.

Ook tijdens de coachopleiding later moesten we in een envelopje een papiertje doen voor iedereen: wat je waardeerde en daarbij een tip. Ik kreeg zonder uitzondering steevast dezelfde tip: vertrouw meer op jezelf. (terwijl ik dacht dat ik dat wel deed….) gek he?

 

Misschien geldt dat voor meer dingen die ik eigenlijk wel zou willen, bv toneel spelen, theater maken. Ik noemde het toneel toen we mijn blog bespraken en mijn neef zei: dat wist ik helemaal niet.

 

Wil ik het echt?

Kan het wel’ of kan ik het wel’ kan ook een excuus zijn om niet te doen wat je wilt. of ervoor te gaan.

 

Mijn grote neef is daar allergisch voor. We hadden het erover toen hij mijn vorige blog las en we mijn model bespraken. Hij is er van overtuigd dat heel veel kan, als je het maar echt wilt. Hij ziet teveel mensen om zich heen al bij voorbaat zeggen: dat kan toch niet en er dan maar niet eens aan beginnen. er ook geen moeite voor doen. De omstandigheden of anderen de schuld geven dat het niet kan. Terwijl volgens hem de vraag is: wil je het echt? En ga je er dan ook echt voor?

 

Focus

Voor mij is dat ook wel een dingetje. Te bepalen waar je echt voor gaat.

 

Omdat ik best veel dingen heb die ik leuk vindt en ook snel kan schakelen van het een naar het ander. Chaotisch noemen anderen het. maar dat is de valkuil. Positief heet het: creatief, inventief, intuïtief. En ook flexibel. Dat is een kwaliteit, maar de uitdaging is daarbij inderdaad: focus.

 

Zoals nu: niet muziek, niet schaatsen kijken, niet huishouden., maar eerst: schrijven!

Maar als ik er eenmaal mee bezig ben en er helemaal in zit, in flow, dan vind ik het heerlijk die focus.

 

Wat dat betreft is het voor mij ook niet zo moeilijk. Als ik ergens voor kies ga ik er helemaal voor. En vergeet ik de tijd en wat er om me heen is.

Zo mooi mogelijk

Ook toen ik coach was ging ik er helemaal voor om mijn bedrijf zo goed mogelijk neer te zetten.

 

Ik schafte alle boeken aan die erover gingen. Mijn website maakte ik zo mooi mogelijk, deed allerlei trainingen om zo goed mogelijk marketing te doen bv. Ik volgde allemaal experts in hoe het moest. Zo mooi mogelijk verhaal en prachtige professionele foto’s en les over bloggen….

 

Ook zocht ik steeds naar mooier lettertype en dat soort dingen. De vorm moet ook mooi zijn.

 

Die eigenschap deel ik ook met mijn creatieve en ondernemende neef.

 

Als missie van mijn coachbedrijf Louterannet had ik uiteindelijk als missie geformuleerd: het mooie uit mensen naar boven halen.

 

Terwijl ik nu denk: ik wil vooral het mooie uit mezelf naar boven halen (en misschien hebben anderen daar dan wat aan…)

Veel ruis

Als ik terug kijk was het veel ruis. Ik was zo ongeveer expert in WordPress, SEO, marketing, maar liet ik me toch teveel bepalen door wat anderen zeiden.

 

Dat ik een ideale klant moest omschrijven bv terwijl ik gewoon eigenlijk mijn verhaal wilde doen.

Wat ik ook leerde in de blogschool van Jessie: schrijf vanuit jezelf, in flow. Zonder jezelf te onderbreken.

 

In mijn drive en alle activiteiten vergeet ik wel vaak om te checken of het nog is wat Ik wil. Of het wel bij mij past.

 

Ik zoek meer naar kennis (van of via anderen) dan dat ik vertrouw op mijn eigen intuïtie.

Nog even samenvattend: Wat wil ik (cirkel 1):

• • mijn gedachten ordenen door ze op te schrijven, ontdekken wat ik wil, wie ik ben en wat ik te doen heb…

• • zingen, samen zingen en mooier leren zingen.

• • buiten zijn, in de natuur, de tuin, met de honden, in de zon

• • films kijken, verhalen horen of lezen

• • nieuwe ideeën opdoen, van gedachten wisselen (dat heb ik nodig)

• • inzichten delen

• • dingen mooier maken. mooie dingen maken, mooie uit anderen en mezelf halen,

• • een mooie vorm

Ik ben daar achter gekomen via:

• • stimulans van anderen

• • nieuwe dingen proberen

• • stilstaan / reflecteren op wat ik gedaan heb

• • nagaan wat ik als kind mooi vond.

• • er met anderen over sparren
  • door te leren. mezelf te laten corrigeren/ andere inzichten toe te laten.