Het waarschuwingslampje gaat branden.
Net als ik met de auto weg moet en op tijd sta vanwege een afspraak bij de kapper.
Het gele lampje van de benzinemeter brandt, maar de boordcomputer geeft aan dat ik nog 70 km kan rijden…
Net genoeg dus.
Dan ga ik als ik terug ben wel tanken.
Je voelt al aankomen wat er gebeurt…
Op de terugweg, nog minder een kilometer van het tankstation valt de motor uit.
Hij houdt er gewoon ineens mee op! Hij doet niets meer…
Ik laat de auto uitrollen -ik rij gelukkig niet op de snelweg- en zet de auto aan de kant van de weg.
Ik denk: het kan niet aan de brandstof liggen en bel de garage om me op te halen.
De testcomputer geeft alleen aan ‘brandstof bijvullen’.
Dat is alles.
Eind van het liedje is een dure tank benzine…(een factuur voor wegslepen, aansluiten op de computer en de benzine zelf).
Een dure les voor mij om niet uit te stellen tot het allerlaatste moment.
Niet het er op aan laten komen.
Maar ik moet ook denken aan het op tijd bijtanken van jezelf.
Vaak denk ik dat ik wel energie genoeg heb.
Of ik sta er gewoon niet bij stil.
Er moeten dingen gebeuren.
Ik vraag me niet af hoeveel brandstof ik nog in de tank heb.
Ik doe wat er moet gebeuren en het lijf moet maar volgen en leveren.
Wacht je met bijtanken tot je waarschuwingslampje gaat branden?
Tot je lijf zegt: doe het zelf en er ‘opeens’ mee stopt.
Dan kijk je net zo raar op.
He?? Hij doet het toch altijd. Hoe kan het nou op zijn?
Dit moet toch wel kunnen?
Een waardevolle les voor mij om met tanken niet te wachten tot de wijzer echt op nul staat.
Niet het erop aan laten komen.
Ook niet wat mezelf betreft.
Op tijd stoppen.
Bij een geel lampje. En niet wachten tot ie rood is.
Als ik moe ben en hoofdpijn heb.
Niet nog even een schepje erbij op doen om het af te krijgen.
Maar als het kan: stoppen en bijtanken.
Even rust nemen.
Dit betekent voor mij: naar buiten, even in de tuin zitten of werken of een ommetje lopen met de honden.
Of als het ‘hondenweer’ is: even muziek luisteren of muziek maken.
En als ik moet plassen, dan ga ik.
Niet eerst even iets afmaken.
Ik merk het nu ook. Je lijf voelen, dat is stap 1. Over voelen de volgende keer meer.
Maar dan moet je het ook nog serieus nemen. Er op reageren.
Dat is stap 2. ( nr 11 van mijn 15 tips om beter voor jezelf te zorgen).
Wat zijn jouw waarschuwingssignalen?
Wanneer gaat bij jou een geel lampje branden?
En wat doe je dan?
Als jouw lampje geel of oranje is, is het misschien tijd om te onderzoeken wat er precies aan de hand is.
Als je wilt sparren, dan kan dat.