Een compliment (of beter: complimenten) – hoe vaak krijg je die… van jezelf? Dat allereerst.
en hoe vaak van anderen?
Je hebt zelfs een aparte complimentendag. Dat is geen goed teken.
Blijkbaar is er meer aandacht voor nodig. Is het geen gewone zaak om elkaar complimenten te geven. En te ontvangen.
Het is de basis van mijn missie: mensen hun mooiste kanten laten ontdekken en hen met goede woorden bevestigen.
Omdat ik de kracht daarvan heb gezien bij anderen en zelf ook aan den lijve ondervonden.
Ja, aan den lijve. Het doet ook wat met je lijf. Je krijgt het warm, je bloed gaat weer stromen, je hart springt op, je voelt je weer leven. Je ziet iemand in 1 gesprek al opbloeien. Als een bloem die open gaat.
Zorgrimpeltjes verdwijnen op het voorhoofd, en de lach breekt door, als de zon door de wolken.
Je hoort dat ik er lyrisch van wordt….
Daarom is dat ook de kern van mijn bedrijf: Louter Annet -oog voor jouw talent. Het gaat daarbij om talenten (potentie, behoeften) en kernkwaliteiten. In dit blog wil ik de laatste aandacht geven. De talenten heb ik beschreven in het blog over het talentenpaspoort.
Complimenten: echt of fake?
Met complimenten bedoel ik niet de duimpjes en de likes die je krijgt op basis van iets anders dan echte waardering en echte betrokkenheid.
Het komt veel voor dat mensen elkaar naar de mond praten. Misschien om zelf ook te vissen naar complimenten.
Soms geven mensen complimenten zonder echt goed gekeken en geluisterd te hebben.
Daar heb je niets aan.
Soms willen mensen ook complimenten horen, terwijl er tegenspraak gegeven moet worden. Dat zijn vaak ook de mensen die zichzelf al voldoende complimenten geven, maar er niet genoeg van krijgen.
Happy clappy noem ik dat.
Wel eerlijk
Het strijdt met mijn (Groningse) directheid en eerlijkheid.
Met realistisch kijken in plaats van een ‘nep-positivisme’
Met het noemen van man en paard. Straight.
Maar tegelijk steiger ik ook tegen alle negativisme, kritische en negatieve sfeer, ruzies, afbrekende woorden.
Dat is de andere kant
Juist het positieve uit het negatieve halen
Dus wel positief, maar toch eerlijk.
Enthousiast en toch nuchter.
Eerlijk man en paard noemen, en toch positief enthousiast over wat er echt mooi is en wat opbouwend gezegd kan worden.
Ik vind het mooi om juist de kracht en het positieve te zien en benoemen in wat de ander als zwakte of probleem ziet.
Omdat je dat zelf niet ziet en je het veel te weinig van een ander hoort (die het blijkbaar ook niet ziet).
Complimenten van jezelf?
Daarbij komen we op de reden waarom we onszelf niet vaak complimenten geven.
[Ik heb het dan niet over mensen die vol lof over zichzelf zijn en sowieso vol van zichzelf.}
Ik zeg vaak (dit is echt mijn overtuiging:)
Veel mensen hebben geen idee wat ze in huis hebben
Ze hebben geen idee!
Tenminste niet mijn klanten, de ‘zorgzame types, die altijd zorgen voor anderen maar niet aan zichzelf toe komen.
De harde werkers, die altijd klaar staan voor anderen en zichzelf voorbij lopen.
De mensen die zich verantwoordelijk voelen en daar ook naar handelen.
Bijvoorbeeld ook mensen in het onderwijs, van docenten naar directeuren.
Mensen die bezig zijn met de ontwikkeling van kinderen en jongeren. Belangrijk.
Maar geen idee wat hun eigen kwaliteiten zijn. Daar is vaak ook geen tijd voor. Wordt geen aandacht aan besteed, geen tijd voor gevraagd en gepland.
Daarom zie ik mensen in het onderwijs ook als ‘zorgzame types’: totaal gefocused op de ander, wat die ander is, nodig heeft en wil met z’n leven.
Terwijl als jij je daar bewust van bent, je ook anders kijkt naar anderen.
Daarover straks meer (onder het kopje ‘waarom zijn complimenten zo belangrijk’).
Blinde vlek
Maar het punt is dus: mensen geven zichzelf geen complimenten (niet op een dieper nivo, op het nivo van identiteit).
Omdat ze het niet kunnen zien. Het is hun blinde vlek.
Het is voor hen de gewoonste zaak van de wereld. Doodnormaal.
Ze zien het niet meer. Ze denken dat iedereen dat heeft of kan. Nee dus.
Daarom is het dus (eerst en daarna ook nog) zo belangrijk dat we elkaar complimenten geven.
Zodat onze blinde vlek kleiner wordt. lees hier meer over in mijn blog over het nut van coaching.
Hoe geef je complimenten?
Een goede vraag. Blijkbaar niet zo makkelijk. Wat mij daarbij erg helpt is de ‘kernkwadrant’, ontwikkeld door Daniel Ofman.
Kernkwaliteitenmodel
Het geeft inzicht in eigenschappen, leerpunten, gevoeligheden en helpt heel goed bij het ontdekken van jezelf (daar focus ik mij vooral op) en bij de samenwerking met anderen (in een team, in een relatie, waar dan ook).
Het mooie van het model vind ik dat je het van alle kanten kunt insteken, en vooral dat iets negatiefs altijd iets positief in zich heeft, en dus te zeggen heeft.
De kernkwaliteit is jouw kracht. Waar jij je complimenten over moet krijgen. Waar je blinde vlek zit.
De valkuil is wat jij altijd aan commentaar krijgt. Wat jouw leerpunt of kritiek is bij beoordelingen of gewoon de dag door. Waardoor jij gaat twijfelen aan jezelf en jezelf zekere geen complimenten geeft.
Terwijl het juist veel zegt over jouw KRACHT. Het is alleen iets teveel van het goede vaak. Maar het is in de kern goed.
Dat moet je eruit filteren. Vaak heb je daar dus een ander voor nodig. Mooi werk. Dankbaar werk.
Het nut van je ergernissen
Je allergie (irritatie bij anderen, waar je je geel en groen of zelfs dood) aan ergert… ook dat heeft in de kern iets positiefs. Je kunt het niet voorstellen, maar je zou diegene juist een compliment moeten geven. Het is iets waar jij iets van kunt leren. Iets van overnemen. Natuurlijk niet zo extreem. Maar in iets mindere mate is het juist de kwaliteit van de ander wat jouw leerpunt, uitdaging is.
Als je het zo bekijkt wordt het een sport om het positieve uit het negatieve te filteren.
Jouw uitdaging is een mooie aanvulling op je kwaliteit.
Focus op kwaliteiten, niet op verbeterpunten
Je moet dus niet proberen te focussen op je leerpunten. Maar eerst op je kwaliteiten. Vanuit je valkuilen (wat je altijd van anderen hoort) of vanuit je ergernis bij anderen. En daarna op je uitdaging. Zodat je nog meer in balans komt als mens.
Mijn eerste compliment
Zoals ik al zei is mijn eerste compliment ook mijn missie geworden.
Toen voor het eerst niet gekeken werd naar mijn drukte, onrust (valkuilen), maar naar het positieve, de kracht daarachter: enthousiasme, dartelheid, speelsheid, onbevangenheid.
Deze zin vergeet ik van mijn leven niet meer: ‘Wat een heerlijk dartel veulen’
Over de kracht van positieve woorden, bevestiging.
Waarom zijn complimenten zo belangrijk?
Er zijn meerdere redenen te bedenken:
- omdat het leuk is ze te ontvangen en te geven
- omdat mensen groeien en opbloeien (zie mijn verhaal hierboven)
- omdat het jezelf ook veel geeft, inzicht in jezelf, mooier mens maakt
- omdat het nodig is voor ontwikkeling van (jonge) mensen
- omdat het de wereld een beetje mooier maakt, in ieder geval mensen sterker
- omdat mensen dan hun kwaliteiten ontdekken en hiervan uit kunnen gaan.
Waarom is het zo belangrijk om uit te gaan van kwaliteiten?
Omdat vooral zorgzame types de neiging hebben over hun eigen grenzen te gaan (zie blog hierover) .
Als ze zouden aansluiten bij wat ze in overvloed in huis hebben (hun kwaliteiten) dan hebben ze zelf -op den duur- ook niet te weinig over. Dan kost het hen geen energie, maar levert het hen juist energie op!
Vooral als ze het combineren met wat ze zelf nodig hebben en wat ze ECHT belangrijk vinden.
Daar kunnen ze voor gaan: het is hun kwaliteit, daar kunnen ze vrijuit van delen.
En het is WIN WIN: het geeft hen zelf ook energie, omdat in hun emotionele behoeften wordt voorzien.
en ze voelen zich nuttig, zinvol bezig, hebben veel voldoening omdat ze ook doen wat nodig is (hun verantwoordelijkheidsgevoel is ook bevredigd.
Ik heb hier een plaatje van gemaakt.
Wanneer geef je complimenten?
Juist als je NIET de neiging hebt…. Dan is het juist nodig om complimenten te geven.
Als je focust op het negatieve, krijg je er meer van. Mensen klappen dicht, worden onzeker en het wordt steeds erger.
Fouten kunnen, nee moet je maken! Anders leer je niets.
In theorie weten en verkondigen alle leidinggevenden dit, maar in de praktijk is het een ander verhaal.
In iets negatiefs zit ook een compliment; zelfs complimenten (meervoud)
Daarom is het kernkwadrantenmodel ook zo mooi. Ook al is de aanleiding, de insteek een negatieve (een aandachtspunt, iets waar je tegenaan loopt), het eindpunt of het focuspunt is altijd positief.
Wie hebben vooral moeite met complimenten?
zorgzame types. harde werkers. die niet veel bezig zijn met zichzelf, maar met dat wat moet gebeuren.
Ook die in hun jeugd te weinig complimenten hebben gehad.
Wie moeten we zeker complimenten geven?
Juist die mensen die moeite hebben met complimenten, omdat ze het niet gewend zijn, omdat ze er niet bij stil staan.
Die mensen, die het van zichzelf nog niet weten, die niet zozeer met zichzelf bezig zijn, die moeten we zeker complimenten geven. Ik heb een rijtje gemaakt.
Zorgmedewerkers
Wat genoten de zorgmedewerkers van het applaus in het begin van corona. Maar nu is de waardering weg, en krijgen ze vaak iedereen over zich heen: veeleisende familie die het niet eens is met ….
Er is veel verzuim en uitstroom onder zorgmedewerkers. Ze missen waardering (niet alleen in geld, maar ook in woorden). Hoe belangrijk (en hoe eenvoudig) kan het zijn om met echte complimenten, echte en positieve aandacht te beginnen.
In het onderwijs
Jongeren zijn nog volop aan het ontdekken wie ze zijn. Ze hebben niet alleen behoefte aan kennis en vaardigheden, maar ook aan ontwikkeling, ontdekken en verstevigen van hun zelfbeeld.
Zeker als dit thuis niet voldoende gebeurt.
Leidinggevenden
Het is mijn stelling dat de belangrijkste taak van leidinggevenden is om complimenten te geven. Te stimuleren. Ruimte te geven. Te focussen op wat in de kern de kracht is van de medewerkers.
Ik durf te beweren dat als je dat niet doet, je beter vandaag als morgen kunt stoppen. Tenzij je zelf wilt leren en ontwikkelen natuurlijk…
In relatie/ vriendschap
Ik denk dat complimenten gebaseerd op oprechte aandacht cement zijn in iedere vriendschap of relatie. Zonder dat blijven de stenen niet staan…
Waar geef je complimenten?
Ik zou zeggen: overal. Elke dag. Niet alleen op complimentendag.
Er is een gezegde: ‘geen dag zonder Bach’. Ik zou zeggen, aanvullend:
‘Geen moment zonder compliment’.
Hoe kun je het leren: complimenteren?
Gewoon, door te beginnen. Aandacht voor de ander hebben, goed kijken, en positief kijken. Wat zit er onder. Wat is in de kern positief en krachtig aanwezig?
En eigenlijk begint het dus een stap eerder: aandacht hebben voor jezelf, positief en zorgvuldig kijken. Jezelf ontdekken. Wil je jezelf ook ontdekken, en je kwaliteiten, je kracht, wat je in huis hebt? Er is lef voor nodig, maar dan ga je ook echt leven. Neem contact op als je durft….
Bron: Bezieling en kwaliteit in organisaties – Daniel Ofman, 1992